Δημοπρασίες
Κατ’αρχήν εδώ να πω ότι με την παλιά έκδοση (όσο κυκλοφοράει ακόμα) είναι πιο βολικά να βλέπουμε και να αγοράζουμε παίκτες. Εκεί έχουμε την δυνατότητα να κάνουμε «σορτάρισμα» δηλ. να επιλέξουμε μόνο τους 5* παίκτες ή μόνος τους ST κάτι που δεν γίνεται με την νέα έκδοση. Επίσης με την παλιά, μπορούμε να εξετάζουμε καλύτερα τα προφιλ των αντιπάλων στο ποντάρισμα. Μπορούμε εκεί να βλέπουμε τα «κρυμμένα» επιτεύγματα. Αν δούμε πχ ένα αντίπαλο ότι έχει πα΄ρει το κριάρι (ξεροκέφαλος), δηλ. έχει δώσει πάνω από 50 τοκεν για έναν παίκτη, καλύτερα να μείνουμε μακριά.
Τώρα, η λογική στις δημοπρασίες είναι ότι αν θέλουμε ένα παίκτη, σε κάθε γύρο πρέπει να κάνουμε ένα ποντάρισμα.
Και στο τέλος μπορεί να μείνει μόνο ένας (όπως έλεγε και ο Χάιλάντερ).
Υπάρχει ο αρχικός γύρος (από την ώρα που θα βγεί ο παίκτης στην αγορά), ο 1ος γύρος, που κρατάει ένα λεπτό και οι επόμενοι που κρατάνε περίπου 20 δεύτερα.
Κάποιοι νέοι στο παιχνίδι, πιστεύουν ότι αν κάνουν 3 χτυπήματα σε ένα γύρο ή στον αρχικό – τα τελευταία, θα είναι αυτοί που θα μείνουν μόνοι τους στον επόμενο γύρο (επειδή δείχνει μόνο τρεις εικόνες μάνατζερ το παιχνίδι). Λάθος φυσικά.
Επίσης δεν έχει κανένα νόημα όταν ο άλλος έχει ήδη ποντάρει σε έναν παίκτη (στον 2ο λέμε γύρο) να περιμένουμε και να ποντάρουμε στο τελευταίο δευτερόλεπτο.
Αφού ούτως ή άλλως, έχει περάσει στον επόμενο γύρο. Αυτό είναι ένδειξη άσχετου παίκτη (αλλά δεν παύει να είναι σπαστικό).
Για μένα υπάρχουν δύο καλές τακτικές.
Η μία είναι, όταν ξεκινήσουμε το παιχνίδι και έχουμε 50 τόκεν, να πάρουμε μια φανέλα και ένα έμβλημα πρέμιουμ (ότι τα επίσημα των 100 τοκεν, αυτά τα απλά των 15 τοκεν).
Έτσι ενισχύουμε το προφίλ μας και προσπαθούμε λίγο να «τρομάξουμε» τους αντιπάλους μας.
Μετά, αν δούμε ένα παίκτη που θέλουμε, ποντάρουμε από την αρχή. Αφού υπολογίσουμε την ώρα εννοείται. Όχι να τελειώνει η δημοπρασία μετά από 2 ώρες και εμείς να πρέπει να φύγουμε. Εκεί θα ο χάσουμε μάλλον το τόκεν μας.
Σε κάθε επόμενο γύρο, ποντάρουμε 1 τοκεν σχεδόν από την αρχή. Έτσι δείχνουμε αποφασισμένοι ότι θα τον πάρουμε τον παίκτη μας. Πάικτες που ποντάρουν μετά τα 10 sec, το σκέφτονται, φαίνεται ότι διστάζουν, ότι δεν έχουν αρκετά τοκεν ή ότι δεν θέλουν πολύ τον παίκτη.
Μια άλλη τακτική είναι αν βλέπουμε ότι έχει ησυχία και δεν ποντάρει κανείς στον παίκτη που σταμπάραμε, ποντάρουμε στον αρχικό γύρο στα τελευταία δευτερόλεπτα. Μπορεί και να μας κάτσει.
Γενικά τιπς. Αν δούμε πολυκοσμία σε ένα παίκτη, καλύτερα να το αποφύγουμε. Κάποιος από αυτούς θα είναι τρελαμένος και θα πάει μακριά η βαλίτσα.
Από την άλλη, να μην βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα. Ας ποντάρουμε στον 1ο ή στον 2ο γύρο. Μπορεί να καθαρίσει γρήγορα το τοπίο και να μείνει μόνο ένας αντίπαλος.
Όσο μας επιτρέπει ο χρόνος , εξετάζουμε τα χαρακτηριστικά του αντιπάλου. Τι επίπεδο είναι (αν δούμε κάποιον 1 επίπεδο πάνω, να μην φοβηθούμε, αυτό σημαίνει ότι ο παίκτης που χτυπάμε είναι 4* για αυτόν οπότε δεν θα το κυνηγήσει και πολύ).
Βλέπουμε το μπάτζετ του, τους τίτλους αλλά και τι ρόστερ έχει. Αν έχει πχ 3 φορ 5-6* και χτυπιόμαστε για έναν φορ, μπορεί να μην πάει μακριά. Αν δεν έχει κανέναν 5-6* και έχει τους περσινούς 4* , τότε μάλλον θα χτυπήσει γερά.
Προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα βασικό ρόστερ, μια ενδεκάδα, τις 1-2 πρώτες μέρες αλλά έως εκεί. Τις 4-5 πρώτες μέρες πέφτει πολύ χτύπημα. Αφού έχουμε την ενδεκάδα, περιμένουμε πιο ήσυχα να πάρουμε τους υπόλοιπους αργότερα.
Ψάχνουμε να βρούμε κάποιες ήσυχες ώρες. Για μένα βολεύει πχ στις 6.30 το πρωί γιατί σηκώνομαι για δουλειά , ρίχνω μια ματιά και εκείνη την ώρα δεν έχει πολύ κόσμο.
Αποφεύγουμε φυσικά τα Σαββατοκύριακα.
Κάποιοι λεν ότι πρέπει να βάζουμε ένα προσωπικό όριο στο μέχρι πόσα τοκεν μπορούμε να χτυπήσουμε σε μια δημοπρασία παίκτη. Οκ, δεν είναι κακή ιδέα αλλά βοηθάει περισσότερο στο να μην φάμε γρήγορά τα τοκεν μας και όχι στο να αγοράσουμε παίκτες. Εκείνο που προτείνω είναι να έχουμε κάποι απόθεμα για να πάμε σε μια δημοπρασία. Δηλαδή να μην περιμένουμε το τοκεν της ημέρας και μαζί με άλλο ένα που έχουμε, να πάμε να αγοράσουμε παίκτη. Έτσι θα τα χάνουμε λίγα-λίγα και δουλειά δεν θα κάνουμε.